KIM JESTEŚMY?
Jesteśmy grupą młodych ludzi o różnorodnych poglądach i zainteresowaniach, których połączyła chęć wyrwania się z otaczającej nas bańki obojętności. Zamiast odwracać wzrok i umywać ręce przed konsekwencjami współczesnych problemów, staramy się angażować w sprawy ważne nie tylko dla nas samych, ale również dla świata -naszego współ(po)dzielonego domu. Mamy więc oczy i uszy otwarte na to, co się dzieje wokół. Oczy, uszy, a wreszcie i ręce otwarte na tych, co są wokół nas, ale też poza murem naszego domu, obrębem miasta, granicami państwa. Szukamy dróg, by wspólnie zmieniać to, co nas boli, a czasem także by obudzić „święty niepokój” w tych, którzy zdążyli się już przyzwyczaić, że „świat jest taki, jaki jest i już nic nie da się z tym zrobić.”
Wierzymy w:
GODNOŚĆ CZŁOWIEKA
Drugi to dla nas nie ten „inny” niezrozumiały, obcy,
– ale konkretny człowiek, posiadający niezbywalną wartość, godny naszego bezwarunkowego zaufania i szacunku. Budować zaufanie to widzieć drugiego człowieka jako niespełniającego się w tej roli, jaką mu się narzuca, niesprowadzalnego jedynie do zespołu poglądów. Dlatego staramy się rozbić krzywe zwierciadła, wydobyć spod grubej warstwy masek, przesądów, złudzeń, człowieczeństwo człowieka.
ŚWIADOME ŻYCIE
Jeśli się o czymś dziś nie mówi, to to po prostu nie istnieje. Chcemy zatem mówić, pisać, przypominać, dzielić się informacjami, a także osobistymi doświadczeniami – prowadzić życie świadome i innych do niego zachęcać. Wierzymy w wartość wiedzy, która jest fundamentem solidarności (wszelki bowiem lęk wynika z braku wiedzy), ale i przemieniającą siłę świadectwa, dlatego staramy się na co dzień świadczyć o tym, co dla nas ważne.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ
„Mnie to nie dotyka, mnie to nie dotyczy, to nie moja sprawa!” – słyszymy nieustannie. Wbrew tej dominującej postawie obojętności chcemy wziąć odpowiedzialność za to, co dzieje się wokół nas, za problemy, których jesteśmy wszyscy jednocześnie – w mniejszym lub większym stopniu – ofiarami i sprawcami.
Odpowiedzialność rozumiemy jako ODPOWIEDŹ na wezwanie, na głos, który nas wzywa, na (czasem niemy) krzyk drugiego człowieka.
DIALOG
Obawy, podejrzliwość, wzajemne animozje i konflikty – to nasz obecny, współ(po)dzielony los. Pierwszą przeszkodą na drodze do wyjścia z wzajemnej izolacji jest odmowa dialogu, która rodzi się z zamknięcia się we własnym małym świecie, z zadufania, braku uwagi, braku szacunku i – w końcu – z obojętności. Natomiast wychodząc ku drugiemu, spotykając go twarzą w twarz, mamy szansę przełamać nasz strach i zburzyć fałszywe wyobrażenia.
Spotkanie owocuje przede wszystkim wytworzeniem się wspólnoty, w której jesteśmy gotowi wziąć odpowiedzialność za siebie nawzajem.
SOLIDARNOŚĆ
Solidarność to momenty zwyczajnego, codziennego cudu, które stanowią alternatywę dla cynizmu i lęku. Gesty solidarności wobec drugiego człowieka nie mają wyrażać naszego wsparcia lub sprzeciwu wobec określonej ideologii, nie biorą się one też z żadnego naiwnego przekonania o nieskazitelnej naturze ludzkiej, ale ich źródłem jest postawa niewykluczająca możliwości dobra i wiara w zdolność do fundamentalnej przyzwoitości.
WSPÓLNOTĘ
Jesteśmy kolektywem, a więc grupą osób związanych wspólnymi działaniami i celami. Pracujemy razem, razem też podejmujemy decyzję. Cenimy niezależność i wolność, dlatego nasza działalność ma charakter nieformalny i oddolny. Jesteśmy zespołem, ale przede wszystkim jesteśmy wspólnotą, która choć nie mówi jednym głosem, patrzy w jednym kierunku. Więzy, które powstały między nami to nie więzy myśli, lecz wzajemnej życzliwości i przyjaźni. Nie połączył nas jeden światopogląd, ale jeden cel: troska o dobro drugiego człowieka.